Het hout van onze wilgen zagen in een heerlijk winterzonnetje. Met drie truien aan beginnen, en laagje per laagje uit terwijl het werken je verwarmt. En wat me nog warmer maakt? Dit hout zal straks de kachel voeden voor de meerhandenmassage, zodat we samen kunnen landen in de warmte bij theetje. Kom je ook naar onze meerhandenmassage van 28 februari?

𝗘𝗲𝗻 𝗹𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗲𝗲𝗻𝗱𝗷𝗲. Zo voelde ik me. En ja, mijn mama zei dat ik mooi was, maar dat was zo wat haar ouderlijke plicht. Mijn eerste liefje? Tjah… die zag gewoon niet zo goed. En zo had ik altijd wel een argument klaar dat me bevestigde in het vastgeroeste idee dat ik niet aantrekkelijk was. Het heeft lang geduurd voor ik dat idee kon loslaten. Stapje voor stapje, door kleine en grote ervaringen, kon ik dat beeld ombuigen. Eén zo’n moment was toen ik een jaar of 25 was. Een vriend nam op een uitstap een paar foto’s van me. Toen ik ze later zag – pre-digitaal tijdperk, dus échte afgedrukte foto’s – dacht ik eerst vooral: Amai, hij is écht een goede fotograaf. Want hoe kon ik er zo uitzien? Maar tegelijk was er een sprankel in mijn hoofd. Een minigedachte die fluisterde: 𝘔𝘪𝘴𝘴𝘤𝘩𝘪𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘯 𝘫𝘦 𝘸𝘦𝘭 𝘮𝘰𝘰𝘪𝘦𝘳 𝘥𝘢𝘯 𝘫𝘦 𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘥𝘦𝘯𝘬𝘵? Dat idee ben ik steeds meer beginnen voeden. En als iemand me nu zegt dat ik mooi ben? Dan kan ik dat alleen maar volmondig

Elk jaar maakte mijn vader voor zijn kinderen een unieke verjaardagskroon. Meer dan 50 kronen heeft hij met liefde en toewijding voor ons gemaakt. Het was een traditie die me speciaal liet voelen en me liet weten dat ik bijzonder was voor hem. Pas als jongvolwassene realiseerde ik me hoe kostbaar dat gebaar eigenlijk was en kon ik er moeilijk afscheid van nemen. Het gevoel van welkom zijn, van omringd te worden door liefde, van gevierd te worden, van even helemaal te ontvangen. Ik koester het enorm. De kronen mogen me een laatste keer warmte schenken via onze kachel. De symboliek ervan blijft en zet ik elke dag in de wereld. Zo wordt elke cliënt op mijn massagefuton mijn koning of koningin. Gedurende de tijd van onze sessie vier ik jou en jouw unieke lichaam. Want iedereen verdient het om zich even koninklijk te voelen. Mag ik jouw verwelkomen? #tantramassage #massage

Ik houd van en verwelkom overvloed. Overvloed in de zin van dat je verbindt met het vertrouwen dat er genoeg energie, liefde, tijd, geld, … aanwezig is. Genoeg van alles wat jij nodig hebt voor een vervullend leven. Het gaat niet over wat je bezit, maar over hoe je denkt over wat je hebt. De ‘overvloed’ van de aankomende feestdagen, die is niet aan mij besteed. Dat voelt voor mij eerder aan als overdaad. Bij overdaad denk ik aan decadentie, aan dat wat teveel is. Buitensporige lichtjes, decadentie in eten of dure cadeau’s. Gelukkig blijf ik ervan bespaard. Ik deel graag onze kersttraditie waarbij we elkaar zien en waarderen 🎄Onze Kersttraditie: elkaar in het licht zetten ✨ Ieder krijgt een naam toegewezen en bedenkt een positieve boodschap voor die persoon, vergezeld van iets kleins en symbolisch. Het draait om creativiteit, aandacht en verbinding. 💛 Vorig jaar kozen we bijvoorbeeld een stuk fruit voor elkaar, met een verhaal over hoe dat fruit bij die persoon past. Daarna maakten we

Gisteren was het Wereld Knuffeldag. Ik had helemaal geen tijd om daarover te schrijven... omdat ik veel te druk bezig was met knuffelen! Knuffels geven en ontvangen is een van de mooiste manieren om verbinding te voelen – of het nu met jezelf, een geliefde, een vriend(in) of zelfs een knuffelsessie in mijn praktijk is. En onthoud: elke dag kan knuffeldag zijn! Met dank aan fotografe Karlijn Van Den Elshout voor de heerlijke foto. #knuffelenisgezond

Twaalf jaar geleden begon ik aan een onvergetelijke reis: samen met de toen 16-jarige Kim stapte ik naar Compostela, een tocht van 1700 kilometer, georganiseerd door Oikoten van Alba vzw die jongeren begeleidt in de Bijzondere Jeugdzorg. Drie maanden vol zwoegen, zweten en vooral groeien. Toen we aankwamen, was Kim klaar voor een nieuwe stap in haar leven. Gisterenavond zag ik haar opnieuw, nu als een krachtige jonge vrouw. Ze combineert werken en studeren. Als toekomstig maatschappelijk werker droomt ze ervan om een verschil te maken in de wereld. Net zoals de tocht voor haar het verschil heeft gemaakt. Het ontroert me telkens weer om te horen hoe die tocht haar kijk op het leven en de wereld voorgoed heeft veranderd. Ik heb al veel mensen mogen ondersteunen en begeleiden op hun pad, maar dit avontuur blijft een van de meest intense uitdagingen uit mijn leven. Met bloed, zweet en tranen, ja, maar ook met een immense voldoening. Zo dankbaar dat ik deel mocht en mag uitmaken van haar pa